Pendahuluan
Nama penuh beliau ialah Soren Aabye Kierkegaard.
Beliau lahir di Copenhagen, Denmark pada 5 Mei 1813. Kierkegaard telah
menghembuskan nafas terakhirnya pada 11 November 1855. Aliran dan tradisiyang
dibawa oleh Kierkegaard antaranya ialah Falsafah Eropah, Zaman keemasan tradisi sastera
dan seni, pendahulu dari Eksistensialisme, Pasca-modenisme, Pasca-strukturalisme, Psikologi eksistensial, Neo ortodoksi
dan banyak lagi.
Kierkegaard juga yang merupakan tokoh falasafah yang
terkenal pada abad ke-19 dan dikenali sebagai bapa eksistensialisme lebih
cenderung dan berminat ke arah bidang agama, metafizik, epistemologi, estetika,
etika dan psikologi. Kebanyakan idea beliau dipengaruhi oleh tokoh-tokoh sperti
Hegel, Abraham, Luther, Kant, Hamann, Lessing dan juga Socrates(melalui Plato,
Xenophon, Aristophane).
Karyanya lebih banyak membahaskan masalah agama dan setiap
karya yang terhasil neliau menggunakan pelbagai nama pena. Beliau juga kerap
mengkritik hasil karyanya yang sudah terhasil menggunakan nama pena yang lain.
Kierkegaard juga banyak mempengaruhi tokoh-tokoh lain menerusi kritikan beliau
antaranya ialah Jasper, Wittgenstien, Heidegger dan ramai lagi.
Namanya Soren Kierkegaard Aabye
("o" ditulis dengan slash "/" melaluinya)
dianggap bapa pergerakan falsafah yang
dipanggil eksistensialisme. Beliau
dianggap seorang yang sangat kejam dan tegas melalui kritikan-kritikan beliau.
Beliau sanagt berpegang kepada falsafah beliau yang manusia bebas memilih
tindakan mereka sendiri. Namun begitu beliau seorang yang sangat di senangi
oleh ahli keluarga beliau yang lain dan seorang yang penyayang walaupun
hidupnya di pengaruhi oleh pelbagai masalah.
Latar Belakang
Soren Aabye Kierkegaard telah lahir pada tarikh 5 Mei 1813
di Copenhagen, Denmark. Ayah Kierkegaard berperanan besar dalam
perkembangan dirinya saat masih kanak-kanak dan membantu mengembangkan
imaginasinya Ayahnya sering mengundang beberapa teman untuk makan malam dan
berbincang tentang falsafah. Sewaktu masih kanak-kanak, masa Kierkegaard yang dihabiskan,digunakan
untuk bersendirian. Kierkegaard menjadi bahan ejekan teman-temannya di
sekolah kerana dia selalu kelihatan paling aneh dan kerana fizikalnya yang
lemah. Pada tahun 1830, ketika berusia 17 tahun,beliau diterima di Universiti
Copenhagen. Beliau berusaha keras, khususnya pada tahun pertama kuliah,
mendalami pelbagai idea dan banyak membaca. Beliau kelihatan bahagia dan sangat
menikmati kehidupan di universiti, menyukai filem, dan
perbincangan. Kierkegaard menjadi popular, walaupun ramai orang kurang
menyukainya kerana pemikirannya yang kadang-kadang kejam.
Kierkegaard mempertahankan tesisnya iaitu, "Mengenai
Konsep Ironi", pada bulan September 1841. Selama kehidupannya,
Kierkegaard hidup menyendiri, dengan seorang pembantu, tidak mempunyai teman
dekat, dan mengabdikan dirinya untuk menulis. Beliau selesa bersiar-siar
di jalan-jalan Copenhagen dan berbual dengan orang-orang yang beliau
temui. Beliau juga selesa berkumpul dengan ahli keluarganya yang masih
muda dan bagi mereka beliau adalah seorang individu yang menyenangkan dan
kunjungan beliau sangat mereka nantikan.
Tahun-tahun awal kehidupan Kierkegaard(1813-1841)
Soren Kierkegaard dilahirkan dalam sebuah
keluarga kaya di Copenhagen, ibu kota Denmark. Ayahnya, Michael Pedersen
Kierkegaard, adalah seseorang yang sangat kuat agama. Ayahnya yakin bahawa dia telah disumpah oleh Tuhannya.
Oleh sebab itu, dia percaya bahawa tiada seorang pun dari anak-anaknya akan mencapai
umur melebihi usia Isa Al-Masih, iaitu 33 tahun. Ayahnya juga percaya bahawa dosa-dosa peribadinya,seperti
misalnya menyumpah nama Allah di masa mudanya dan juga
berkemungkinan kerana menyebabkan ibu Kierkegaard hamil di luar
nikah, menyebabkan dia layak menerima hukuman ini. Walaupun
separuh dari ketujuh anaknya meninggal dalam usia
muda, ramalannya tidak terbukti ketika dua daripada mereka melewati
usia ini. Pengetahuan dengan pemahaman tentang dosa
di masa mudanya, dan hubungannya dari ayah dan
anak meletakkan asas bagi banyak karya Kierkegaard (khususnya
Takut dan Gentar). Ibu Kierkegaard, Anne Sorensdatter
Lund Kierkegaard,walaupun tidak secara
langsung dirujuk dalam buku-bukunya, tetapi ibunya juga
mempengaruhi tulisan-tulisannya di kemudian
hari. Walaupun sifat ayahnya yang terlampau merasa murung dari
segi keagamaan, Kierkegaard mempunyai hubungan yang rapat
dengan ayahnya. Beliau belajar untuk memanfaatkan akal imaginasinya melalui
pelbagai latihan dan permainan yang mereka lakukan bersama.
Ayah Kierkegaard meninggal dunia
pada 9 Ogos 1838 pada usia 82 tahun. Sebelum
meninggal dunia, ia meminta Soren agar menjadi pendeta. Soren sangat
terpengaruh oleh pengalaman keagamaan dan kehidupan ayahnya dan
merasa terbeban untuk memenuhi kehendaknya. Selepas beberapa tahun,
beliau melanjutkan pelajarannya dalam bidang teologi di
Universiti Copenhagen, ketika berada di sana beliau
semakin tertarik akan falsafah dan kesusasteraan. Di universiti,
Kierkegaard menulis tesisnya,“Mengenai Konsep Ironi” dengan
rujukan terus-menerus kepada Socrates, yang dianggap
oleh panel universiti sebagai karya yang penting
dan difikirkan dengan baik, namun agak terlalu berbunga-bunga
dan bersifat Sastrawi untuk menjadi sebuah tesis falsafah. Kierkegaard lulus
pada 20 Oktober 1841 dengan gelaran Magistri Artium, yang
kini setara dengan Ph.D. Dengan warisan keluarganya, Kierkegaard boleh
membiayai pendidikannya, kos hidupnya dan beberapa
penerbitan karyanya.
Regine Olsen(1837-1841)
Sebuah aspek penting dari kehidupan Kierkegaard
(biasanya dianggap mempunyai pengaruh besar dalam
karyanya) adalah pertunangannya yang putus
dengan Regine Olsen (1822 - 1904).
Kierkegaard berjumpa dengan Regine pada
8 Mei 1837 dan akan tertarik kepadanya. Begitu juga
dengan Regine. Dalam jurnal-jurnalnya, Kierkegaard menulis
tentang cintanya kepada Regine.
Pada September
1840, beliau telah bertunang dan akan berkahwin dengan
Regine Olsen, yang ketika itu berumur tujuh belas
tahun dan seorang anak perempuan ahli parlimen Denmark. Namun, Kierkegaard merasa kecewa
dan murung tentang perkahwinan. Kurang dari
setahun selepas perkahwinannya, mereka telah bercerai
pada 11 Ogos 1841. Dalam jurnal-jurnalnya, Kierkegaard
menyebutkan keyakinannya bahawa sifat "murungnya" nya
membuatnya tidak sesuai untuk berkahwin, tetapi motif sebenarnya
untuk memutuskan perkahwinanya itu tetap tidak jelas. Secara umumnya,
adalah diketahui bahawa kedua-duanya sangat saling mencintai,
tetapi setelah Regine berkahwin dengan Johan Frederik Schlegel (1817-1896),
seorang pegawai negeri yang terkenal. Pada mulanya hubungan
mereka terhad pada pertemuan-pertemuan kebetulan
di jalan-jalan di Copenhagen. Namun begitu, beberapa tahun
kemudian, Kierkegaard sanggup meminta izin
suami Regine untuk bercakap dengan Regine,namun Schlegel tidak
setuju.
Tidak lama selepas itu, pasangan itu berangkat meninggalkan
Denmark, kerana Schlegel telah dilantik sebagai gabenor di Hindia Barat
Denmark. Pada saat Regine kembali ke Denmark, Kierkegaard telah meninggal
dunia. Regine hidup sehingga tahun 1904 dan pada saat kematiannya, Regine
dikuburkan berhampiran kubur Kierkegaard di pemakaman Assistens di Copenhogen.
Kierkegaard meninggal pada tarikh 11 November 1855, sambil bersyukur kepada
Tuhan, menatap keabadian, dan dalam kedamaian.
Karya Soren Aabye Kierkegaard
Kebanyakan karya Kierkegaard membahaskan masalah-masalah
agama seperti contohnya hakikat keimanan,lembaga gereja kristian,etika dan
teologi kristian dan emosi serta perasaan ketika berhadapan dengan
pilihan-pilihan yang eksistensial. Oleh itu,karya beliau juga digambarkan
sebagai eksistensialisme kristian dan psikologi eksistensial. Hal ini kerana,
kebanyakan hasil karya awal Kierkegaard dihasilkan dengan menggunakan pelbagai
jenis nama samaran yang seringkali memberi komen serta mengkritik karya-karya
lain yang telah dihasilkan yang menggunakan nama samaran yang lain. Justeru
itu, sukar untuk dibezakan antara perkara yang diyakini oleh beliau dan perkara
yang telah dikemukakan oleh beliau sebagai hujah daripada pihak pengarang.
Ludwig Wittgenstein berpendapat bahawa Kierkegaard “setakat ini adalah pemikir
yang paling mendalam abad ke -19”.
Walaupun kadang kala dilihat beliau berada di teater, beliau
sering kali menyendiri di biliknya dan menghabiskan masa untuk meneruskan
tulisan-tulisannya sehingga larut malam. Antara tahun 1842 sampai 1845
beliau telah menghasilkan sejumlah karya penting dengan nama pena -
"Either / Or, Repetition" dan "Fear and Trembling" (1843),
"Philosophica", "Fragments" dan "The Concept of
Anxiety" (1844), dan "Concluding Unscientific Postscript" dan
"Stages on Life 's Way" (1845). Namun begitu, pada masa yang sama
beliau juga menulis beberapa bahagian dari karya besarnya, "Edifying
Discourses" iaitu khutbah-khutbah yang dibuatnya untuk dibaca secara tegas. Pada
bulan Disember 1845, beliau terlibat dalam perdebatan awam yang sangat sengit
dengan Corsair,iaitu sebuah surat khabar yang menentang sensor yang ketat pada
masa itu dan menjual berita mengenai orang-orang kaya.
Kierkegaard tetap meneruskan tulisannya, tetapi mengubah
gaya dan pendekatan yang dilakukannya. Buku-bukunya cenderung menjadi bertema
agama. Dia menerbitkan "Works of Love" dan "Edifying
Discourses" pada tahun 1847, "Christian Discourses" pada tahun
1848, "The Lilies of the Field and the Birds of the Air", dan
"Three Discourses on Communion on Fridays" pada tahun 1849 . dan
juga "Sickness unto Death" dengan nama pena Anti-climacus, yang
membincangkan kembali masalah-masalah yang telah dibahas beliau dalam beberapa
tulisan sebelumnya. Seterusnya, pada tahun 1850 beliau juga menerbitkan
"Training in Christianity". Pada tahun 1849 pula,beliau juga
menulis "Point of View on My Life as an Author", walaupun karya ini
baru diterbitkan selepas kematiannya. Buku ini cuba menjelaskan kehidupannya
sebagai penulis dan perkara yang telah dilakukannya. Selama tempoh
tersebut, beliau pergi ke gereja secara rutin dan menulis pelbagai
khutbah. Kierkegaard bahkan mempertimbangkan kemungkinan untuk menjadi
pendeta.
Pada tahun 1854-1855, beberapa waktu sebelum kematiannya,
beliau mengeluarkan sejumlah kecaman keras secara langsung pada pihak Gereja
Denmark yang dianggapnya tidak setia dengan ajaran Kristian dalam siri
artikel. Artikel-artikel ini dikumpulkan dalam sebuah buku yang diberi
judul "Serangan atas Dunia Kristian". Beliau juga berhenti pergi
ke gereja dan menjelang kematiannya, beliau menolak menerima pandangan dari
seorang pastor yang dianggapnya lebih sebagai pegawai kerajaan berbanding
sebagai hamba Kristus. Beliau juga ingin memperolehi pandangan dari seorang
awam tetapi perkara itu tidak mungkin akan berjaya.
Antara nama
samaran Kierkegaard yang paling penting dalam susunan
kronologi, adalah:
Victor Eremita, editor of Either/Or
A writer of many articles in Either/Or
Judge William, author of rebuttals to A in Either/Or
Johannes de silentio, author of Fear and Trembling
Constantin Constantius, author of the first half of Repetition
Young Man, author of the second half of Repetition
Vigilius Haufniensis, author of The Concept of Anxiety
Nicolaus Notabene, author of Prefaces
Hilarius Bookbinder, editor of Stages on Life's Way
Johannes Climacus, author of Philosophical Fragments and Concluding Unscientific Postscript
Inter et Inter, author of The Crisis and a
Crisis in the Life of an Actress
H.H., author of Two Ethical-Religious
Essays
Anti-Climacus, author of The Sickness Unto Death and Practice in Christianity
Antara bibiliografi hasil karya Soren Aabye Kierkegaard:
(1841) On the
Concept of Irony with Continual Reference to Socrates (Om Begrebet
Ironi med stadigt Hensyn til Socrates)
(1843) Either/Or (Enten-Eller)
(1843) Two Upbuilding Discourses, 1843 (To
opbyggelige Taler)
(1843) Fear and Trembling (Frygt og Bæven)
(1843) Three Upbuilding Discourses, 1843 (Tre
opbyggelige Taler)
(1843) Repetition (Gjentagelsen)
(1843) Four Upbuilding Discourses, 1843 (Fire
opbyggelige Taler)
(1844) Two Upbuilding Discourses, 1844 (To
opbyggelige Taler)
(1844) Three Upbuilding Discourses, 1844 (Tre
opbyggelige Taler)
(1844) Philosophical Fragments (Philosophiske
Smuler)
(1844) The Concept of Anxiety (Begrebet
Angest)
(1844) Four Upbuilding
Discourses, 1844 (Fire opbyggelige Taler)
(1845) Stages on Life's Way (Stadier paa Livets
Vei)
(1846) Concluding
Unscientific Postscript to Philosophical Fragments (Afsluttende
uvidenskabelig Efterskrift)
(1847) Edifying Discourses in Diverse
Spirits (Opbyggelige Taler i forskjellig Aand), which included Purity of Heart is to Will One Thing
(1847) Works
of Love (Kjerlighedens Gjerninger)
(1848) Christian Discourses (Christelige Taler)
(1848, published 1859) The Point of View of My Work
as an Author "as good as finished" (IX A 293) ((Synspunktet
for min Forfatter-Virksomhed. En ligefrem Meddelelse, Rapport til Historien))
(1849) The Sickness Unto Death (Sygdommen til
Døden)
(1849) Three
Discourses at the Communion on Fridays (("Ypperstepræsten" –
"Tolderen" – "Synderinden", tre Taler ved Altergangen om
Fredagen))
(1850) Practice in Christianity (Indøvelse i
Christendom)
Pemikiran
Pemikiran Kierkegaard,sebagai kritikan
terhadap Hegel, menekankan pada aspek
subjektivisme. Mengingat seluruhnya pada dasarnya adalah
manifestasi daripada apa yang disebut Hegel sebagai fenomenologi roh
maka individu manusia di kurangkan menjadi kumpulan.
Hal ini akan melenyapkan individu
dari tanggungjawab peribadinya secara beretika tetapi
juga melenyapkan kewujudan individu dalam sebuah kumpulan. Penekanan
pada kewujudan individu inilah yang menjadikan Kierkegaard dianggap sebagai
seorang bapa eksistensialisme yang dipopularkan
oleh Sartre kelak.
Pemikiran lain yang menarik adalah sebuah dialektik eksistensialis
yang telah menggambarkan perkembangan agama manusia
dari apa yang disebutnya tahap estetik(menarik), tahap beretika,
hingga tahap agama. Tahap pertama adalah tahap estetik iaitu
ketika manusia wujud berdasarkan prinsip kesenangan pancaindera, sebagaimana erti
kata estetik yang bermakna mengerti atau merasa. Tokoh
dalam tamadun barat yang menjadi contoh
adalah Don Juan yang memburu kesenangan. Tahap
kedua dicapai dengan satu lompatan menuju tahap dimana
manusia bereksistensi dengan pertimbangan moral universal
dalam rangka betul dan salah. Tokoh
yang boleh dijadikan contoh adalah Socrates yang
mengorbankan dirinya demi prinsip moral universal.
Tahap terakhir adalah tahap keimanan puncak
yang tidak dapat dinilai dengan penilaian moral universal namun
menemui sifat paradoks(bercanggah) keimanan. Tokoh
yang dijadikan teladan adalah Ibrahim(Abraham) dalam
kisah penyembelihan anaknya (Ishak dalam agama Kristian
dan Ismail dalam agama Islam) yang tindakannya tersebut, sebagai
manifestasi dari keimanannya, tidak boleh dinilai
dengan penilaian moral universal. Sebuah tindakan yang
mengandungi dasar paradoks kerana di satu sisi Ibrahim
menyerahkan diri sepenuhnya, dan
kehilangan segala-galanya, dengan gerakan imannya dan di sisi
lain, secara serentak, dia mendapatkan segalanya
dengan cara yang baru. Sebuah kegilaan tuhan sesuatu yang
tidak dikutuk tetapi sebaliknya diketengahkan
oleh Kierkegaard, yang akan dilihat tidak masuk akal apabila
dimasukkan ke dalam kategori moral universal.
Pengaruh dan Penerimaan Idea Kierkegaard
Karya-karya Kierkegaard baru telah tersebar secara
meluas beberapa dekad selepas kematiannya. Pada
tahun-tahun awal selepas Kierkegaard meninggal, Gereja Negara
Denmark, sebuah institusi penting di Denmark pada saat itu,
menjauhi karya-karyanya dan menggalakkan warga Denmark lain
untuk melakukan perkara yang sama. Selain itu, kurang difahaminya
bahasa Denmark, berbanding dengan
bahasa Jerman, Perancis, dan Inggeris, membuatkan hampir
tidak mungkin bagi Kierkegaard untuk mendapatkan
pembaca-pembaca yang bukan berbahasa Denmark.
Ahli akademik yang pertama mengalihkan perhatiannya
kepada Kierkegaard adalah sesama
orang iaitu Denmark Georg Brandes, yang telah menerbitkan karya
Kierkegaard dalam bahasa
Bahasa Jerman dan Denmark. Brandes telah menyampaikan
kuliah rasminya yang pertama tentang Kierkegaard dan membantu memperkenalkan Kierkegaard ke
seluruh Eropah. Pada 1877, Brandes juga menerbitkan buku
pertama tentang falsafah dan kehidupan Kierkegaard. Selepas
itu,secara tidak langsung Henrik Ibsen telah tertarik terhadap
kehidupan Kierkegaard dan memperkenalkan karyanya ke
seluruh Scandinavian. Sementara itu, terjemahan-terjemahan karya
Kierkegaard yang bebas dalam bahasa Bahasa Jerman dari beberapa
karyanya mula muncul
pada 1870-an,terjemahan-terjemahan akademik dalam bahasa
Bahasa Jerman dari seluruh karya Kierkegaard terpaksa ditunggu
sehingga tahun 1910-an. Terjemahan-terjemahan ini adalah
mungkin disebabkan oleh pengaruh Kierkegaard terhadap
para pemikir dan penulis Jerman, Perancis, dan
Inggeris abad ke-20 mula terasa.
Pada 1930-an, penterjemahan akademik pertama
untuk karya Kierkegaard dalam bahasa Inggeris, pula oleh Iskandar Dru, David F. Swenson, Douglas V. Steere,
dan Walter Lowrie muncul, di bawah usaha pengarang dari
editor Oxford University Press, Charles Williams. Penterjemahan karya akademik
beliau yang kedua dalam bahasa Inggeris dan yang terdapat di
dalamnya meluas diterbitkan oleh Princeton University Press
pada 1970-an, 1980-an,1990-an, berada di bawah kawalan Howard V. Hong
dan Edna H. Hong. Penterjemahan rasmi ketiga, berada di
bawah kawalan Pusat Penyelidikan Søren Kierkegaard, mencecah 55 jilid
dan dijangka akan selesai selepas tahun 2009.
Banyak ahli falsafah abad ke-20, sama ada
yang teistik atau yang ateistik, meminjam banyak konsep
dari Kierkegaard, termasuklah pemahaman mengenai angst (kecemasan), rasa
putus asa, dan kepentingan individu. Sebagai
seorang ahli falsafah, beliau menjadi sangat terkenal pada
tahun 1930-an, sebahagian besar disebabkan pergerakan eksistensialis yang
menunjukkan kepadanya sebagai seorang pendahulu,
walaupun kini beliau sendiri dipandang sebagai seorang
pemikir yang sangat penting dan berpengaruh. Para ahli
falsafah dan teologi yang dipengaruhi
oleh Kierkegaard termasuklah Karl Barth, Simone
de Beauvoir, Martin Buber, Rudolf Bultmann, Albert Camus,
Martin Heidegger, Abraham Joshua Heschel, Karl Jaspers,
Gabriel Marcel, Maurice Merleau-Ponty, Franzrosenzweig, Jean-Paul Sartre,
Joseph Soloveitchik, Paul Tillich, Miguel de Unamuno, Hans Urs von
Balthasar.
Fahaman anarki saintifik Paul Feyerabend diilhamkan oleh
idea Kierkegaard tentang subjektiviti sebagai kebenaran. Ludwig
Wittgenstein sangat dipengaruhi dan harus mengakui kecemerlangan Kierkegaard,
dan mengaku bahawa "Betapapun juga, Kierkegaard jauh
terlalu besar kepada saya”. Karl Popper merujuk kepada Kierkegaard
sebagai “pembaharu besar dalam etika Kristian, yang
memaparkan nilai moral Kristian yang rasmi
pada zamannya sebagai perasaan munafik yang anti-Kristian
dan anti-kemanusiaan ".
Para ahli falsafah kontemporari seperti Emmanuel Levinas, Hans-Georg
Gadamer, Jacques Derrida, Jürgen Habermas, Alasdair MacIntyre, dan
Richard Rorty, walaupun kadang-kala terlampau kritis pemikiran
mereka, mereka juga telah mengadaptasi beberapa pemikiran
Kierkegaard. Kierkegaard banyak mempengaruhi kesusasteraan abad
ke-20.Tokoh-tokoh yang sangat dipengaruhi oleh
karya-karyanya termasuklah Walker Percy, WH Auden, Franz Kafka,
David Lodge dan John Updike.
Kierkegaard juga sangat berpengaruh terhadap
psikologi dan beliau telah dianggap
sebagai pengasas psikologi Kristian dan psikologi serta terapi
eksistensial. Para ahli psikologi dan terapi eksistensialis
(seringkali disebut "humanistik") termasuklah
Ludwig Binswanger, Victor Frankl, Erich Fromm, Carl Rogers
dan Rollo May. May mengasaskan bukunya “The Meaning of Anxiety” (Makna Kecemasan) kepada
karya Kierkegaard iaitu “Konsep Mengenai Kecemasan”. Karya sosiologi Kierkegaard “Dua
Zaman:Zaman Revolusi dan Masa Kini” memberikan
kritikan yang menarik kepada kemodenan. Kierkegaard juga
dilihat sebagai pendahulu yang penting dalam pasca-modenisme.
Bagi Kierkegaard, kepercayaan agama
Kristian bukan merupakan suatu perkara
yang meluahkan ajaran agama di gereja. Ia adalah suatu
perkara yang merupakan minat yang subjektif seseorang
individu, yang tidak boleh diperantara oleh paderi atau melalui
artifak manusia. Iman adalah tugasan yang paling penting yang
perlu dicapai oleh manusia, kerana hanya atas dasar iman seorang
individu mempunyai peluang untuk menjadi diri yang
sebenarnya. Diri ini adalah kehidupan-kerja yang
Tuhan hakim untuk selama-lamanya. Namun begitu, Kierkegaard juga
telah meramalkan selepas kematian beliau, karya-karya beliau akan terkenal dan
namanya juga akan menjadi sebutan serta mempengaruhi orang lain.
Pandangan Mengenai Soren Aabye Kierkegaard
Pada pandangan saya, Kierkegaard adalah seorang tokoh
falsafah yang sangat hebat. Walaupun pada mulanya pemikiran beliau di pengaruhi
oleh ayahnya serta kehidupannya ketika kecil, namun selepas berada di Universiti,
beliau berubah menjadi lebih tegas. Namun kebanyakan hasil karya beliau
berunsur agama. Hal ini mungkin kerana, permintaan ayahnya yang mahu Kierkegaard
menjadi seorang pendeta.
Kierkegaard juga memilih untuk
tidak mengikuti jalan lain dalam kehidupan yang seolah-olah diarahkan
beliau memutuskan bahawa beliau tidak akan meletakkan dirinya ke
hadapan untuk penyelarasan sebagai menteri Lutheran. Fakta juga
manyatakan bahawa dia telah ditinggalkan dengan
adil dan melalui warisan ayahnya membolehkan beliau untuk
mengabdikan diri kepada falsafah dan untuk menulis.
Karya hasil tulisan beliau sewaktu beliau masih hidup tidak
begitu diterima kerana mereka menganggap Kierkegaard seorang yang kejam melalui
kritikan-kritikan beliau. Hasil-hasil karya beliau sendiri juga beliau kritik
melalui penulisan beliau denagan menggunakan nama pena yang berbeza. Hal ini
secara tidak langsung menimbulkan keraguan terhadap apa yang beliau percaya.
Namun selepas beberapa tahun kematian
beliau, terdapat beberapa ahli falasafah yang berminat dengan hasili-hasil
karya Kierkrgaard dan memperkenalkan ke peringkat universal.
Kierkegaard menghasilkan
karya bersifat anti-kristian dan hal ini menyebabkan buku-buku serta
jurnal tulisan beliau tidak diterima pakai oleh pihak gereja di Denmark, dan
pihak gerja telah mempengaruhi orang ramai untuk menjauhi karya-karya beliau.
Saya kagum dengan semangat yang ada pada diri Kierkegaard yang masih tidak
putus asa walaupun disaat kematianya, beliau masih yakin hasil karya beliau
akan terkenal suatu hari nanti. Ramalan beliau terbukti benar kerana banyak
hasil karya beliau digunakan dan turut mempengaruhi sebilangan tokoh-tokoh
falasafah yang lain.
Saya juga turut bersetuju dengan gelaran terhadap beliau
iaitu bapa eksistensialisme kerana beliau percaya dengan mengatakan manusia berhak memilih tindakan mereka
sendiri. Beliau yang terkenal dengan kata-kata “saya jadi sebagaimana saya
percaya” telah membuktikan beliau seorang tokoh yang sangat tegas dan berhak
mendapat gelaran sebegitu kerana beliau begitu yakin dengan apa yang beliau
percaya.
Perasaan kasih sayang yang ditunjukkan oleh beliau juga
dapat dilihat ketika beliau sudah bercerai dengan isterinya,Regine. Walaupun
Regine sudah berkahwin dengan orang lain, namun kebanyakan hasil karya beliau
dipengaruhi oleh perasaan cinta beliau terhadap Regine. Beliau hanya merasakan
diri beliau tidak layak untuk berkahwin kerana terlampau terpengaruh dengan apa
yang berlaku kepada ayah beliau. Karya yang dipengaruhi oleh Regine bersifat romantis
dan sastera. Walaupun bekas isterinya telah berkahwin dengan orang lain, namun
perasaan kasih sayang yang di tunjukkan oleh Kierkegaard tidak membataskannya
untuk menghasilkan karya untuk wanita yang dicintainya.
Namun begitu, saya masih tidak begitu jelas sebab beliau
menggunakan nama pena yang berbeza-beza untuk setiap karya yang dihasilkan.
Pada pendapat saya, beliau berkemungkinan tidak mahu hasil karyanya menjadi
bahan kritikan orang lain atau mungkin beliau mahu menilai sendiri setiap
karyanya dari sudut yang berbeza-beza. Gaya pemikiran beliau terlampau kompleks
sehinggakan beliau berani menggunakan pelbagai jenis nama pena dan mengkritik
hasil kerja beliau sendiri.
Rujukan
www.kirjasto.sci.fi/kierkega.htm
No comments:
Post a Comment