Fichte, Permulaan (1762-1794)
a. Kehidupan awal
Fichte dilahirkan pada Mei 19, 1762 kepada sebuah keluarga pembuat pita. Pada awal dalam hidup dia kagum semua orang dengan perisikan hebat, tetapi kedua ibu bapanya adalah terlalu miskin untuk membayar persekolahannya. Melalui naungan seorang bangsawan tempatan, beliau dapat menghadiri sekolah Pforta, yang menyediakan pelajar untuk pendidikan universiti, dan kemudian universiti Jena dan Leipzig. Malangnya, tidak banyak diketahui mengenai tempoh ini kehidupan Fichte, tetapi kita tahu bahawa dia bertujuan untuk mendapatkan ijazah dalam bidang teologi, dan bahawa dia telah memutuskan pengajian atas sebab-sebab kewangan sekitar 1784, tanpa mendapat ijazah seperti mana-mana. Beberapa tahun mencari nafkah sebagai tutor beredar berlaku, pada masa itu dia bertemu Johanna Rahn, isteri beliau pada masa hadapan, manakala yang tinggal di Zurich.
Pada musim panas tahun 1790, ketika tinggal di Leipzig dan sekali lagi dalam kesusahan kewangan, Fichte bersetuju untuk pelajar tutor universiti dalam falsafah Kantian, kira-kira yang dia tahu sangat sedikit pada masa itu. Rendaman-Nya dalam Tulisan-tulisan Kant, mengikut testimoni sendiri beliau, revolusi pemikiran beliau dan mengubah hidupnya, mengubah dia jauh dari pandangan satu berketentuan dunia pada bertentangan dengan kebebasan manusia ke arah doktrin falsafah yang kritikal dan perdamaian dengan kebebasan dan penentuan.
b. Kebangkitan secara tiba-tiba Fichte menjadi terkenal
Lebih mengembara dan kekecewaan diikuti. Fichte memutuskan untuk perjalanan ke Konigsberg untuk memenuhi Kant sendiri, dan pada 4 Julai, tahun 1791 murid telah wawancara pertama dengan tuan. Malangnya bagi Fichte, perkara-perkara tidak pergi dengan baik, dan Kant tidak terkesan terutamanya oleh pengunjung. Dalam usaha untuk membuktikan kepakaran beliau dalam falsafah Kritikal, Fichte cepat terdiri manuskrip tentang hubungan falsafah kritikal untuk soalan wahyu, isu bahawa Kant masih belum alamat cetak. Kali ini, Kant adalah wajar kagum dengan keputusan dan diatur untuk penerbit sendiri untuk membawa keluar kerja, yang muncul pada tahun 1792 di bawah tajuk Sesuatu Cuba pada Kritikan Wahyu semua.
Dalam Fichte usaha ini belum matang dipatuhi banyak tuntutan Kant tentang moral dan agama dengan teliti melanjutkan mereka kepada konsep wahyu. Khususnya, beliau mengambil alih idea bahawa semua kepercayaan agama akhirnya mesti menahan penelitian kritikal jika ia adalah untuk membuat tuntutan yang sah kepada kami Kant. Fichte, mana-mana wahyu yang dikatakan aktiviti Tuhan di dunia mesti lulus ujian moral: iaitu tiada arahan atau tindakan yang tidak bermoral, iaitu, tiada apa-apa jua yang melanggar undang-undang moral, boleh dikaitkan kepada-Nya. Walaupun Fichte sendiri tidak jelas mengkritik agama Kristian dengan merayu kepada ujian ini, apa-apa sekatan ke atas kandungan wahyu kemungkinan, jika dikenakan secara konsisten, akan terbalik beberapa aspek kepercayaan Kristian yang ortodoks, termasuk, sebagai contoh, doktrin dosa asal, yang negeri-negeri bahawa semua orang dilahirkan bersalah sebagai hasil daripada Adam dan mengingininya dan Hawa di Taman Eden. Ini unsur teologi Kristian, yang dikatakan mendalam dalam ayat-ayat yang terkandung dalam Alkitab, adalah tidak serasi dengan pandangan keadilan yang ditaja jamin oleh undang-undang moral. Pembaca penuh perhatian serta-merta memungut pandangan radikal Fichte dari prosa Kantian tenang.
Untuk sebab-sebab yang adalah masih misteri, nama Fichte, dan kata pengantar telah ditinggalkan dari edisi yang pertama Cuba Sesuatu pada kritikan Wahyu semua dan itu yang buku, yang dipaparkan 1 penghargaan yang banyak dan halus pemikiran Kant, telah diambil kerja Kant sendiri. Apabila ia telah diketahui bahawa Fichte penulis, beliau dengan serta-merta menjadi seorang tokoh falsafah yang penting, tiada seorang pun yang kerja yang telah disalah anggap sebagai Kant, bagaimanapun secara ringkas, boleh berhak dinafikan kemasyhuran dan selebriti di dunia falsafah Jerman.
Fichte terus bekerja sebagai tutor pada masa yang sama cuba untuk fesyen wawasan falsafah ke dalam sistem sendiri. Beliau juga tanpa nama diterbitkan dua kerja-kerja politik, "Penambakan Kebebasan Pemikiran daripada Raja-raja Eropah, Siapakah yang Pernahkah ditindas Ia Sehingga Sekarang" dan Sumbangan Pembetulan Penghakiman Awam Revolusi Perancis. Ia menjadi dikenali bahawa dia adalah penulis mereka; akibatnya, dari awal-awal lagi kerjaya awam, dia telah dikenal pasti dengan sebab-sebab dan pandangan radikal.
Pada bulan Oktober 1793, beliau berkahwin dengan tunangnya, dan tidak lama selepas itu tidak disangka-sangka menerima panggilan dari Universiti Jena untuk mengambil alih kerusi dalam falsafah bahawa Karl Leonhard Reinhold (1758-1823), eksponen terkenal dan jurubahasa falsafah Kantian, telah baru-baru ini kosong. Fichte tiba di Jena pada bulan Mei 1794.
2. Tempoh Jena (1794-1799)
a. Panggilan Falsafah Fichte.
Dalam tahun-tahun di Jena, yang bertahan sehingga tahun 1799, Fichte menerbitkan karya-karya yang ditubuhkan reputasi beliau sebagai salah seorang daripada tokoh-tokoh utama dalam tradisi falsafah Jerman. Fichte tidak semata-mata melihat dirinya sebagai ahli falsafah akademik menangani penonton tipikal ahli falsafah yang lain, rakan-rakan universiti dan pelajar. Sebaliknya, beliau menganggap dirinya satu ulama dengan peranan satu yang lebih luas bermain di luar itu batasan akademik, satu pandangan eloquently dinyatakan dalam "Beberapa Kuliah Tentang Panggilan yang Scholar ini," yang telah dihantar ke 1 dewan kuliah melimpah tidak lama selepas ketibaan banyak jangkaan beliau di Jena. Salah satu tugas falsafah, kata-kuliah, adalah untuk menawarkan panduan rasional ke arah hujung yang paling sesuai untuk masyarakat yang bebas dan harmoni. Peranan ulama tertentu - iaitu, individu-individu seperti Fichte sendiri, tanpa mengira disiplin akademik mereka adalah untuk menjadi seorang guru manusia dan penguasa kemajuan yang tidak berkesudahan ke arah kesempurnaan.
Sepanjang Fichte kerjayanya berselang-seli antara mengarang, pada satu tangan, karya-karya falsafah untuk cendekiawan dan pelajar falsafah dan, di sisi lain, karya-karya popular untuk orang awam. Ini keinginan untuk berkomunikasi yang lebih luas awam - untuk merapatkan jurang, bercakap, antara teori dan praksis - memberikan inspirasi kepada tulisan-tulisannya dari mula lagi. Malah, keghairahan Fichte, bagi pendidikan masyarakat secara keseluruhannya perlu akan dilihat sebagai akibat satu perlu sistem falsafah beliau, yang terus yang tradisi Kantian meletakkan falsafah dalam perkhidmatan pencerahan, iaitu, yang pembebasan akhirnya manusia dari di diri- dikenakan ketidakmatangan. Untuk menjadi matang, mengikut cara pemikiran Kant, yang Fichte telah diterima pakai, adalah untuk mengatasi keengganan kami bersedia untuk berfikir untuk diri kita sendiri, dan dengan itu untuk menerima tanggungjawab kerana gagal untuk berfikir dan bertindak bebas daripada bimbingan daripada pihak berkuasa luar.
b. Sistem Fichte, Wissenschaftslehre
Fichte yang dipanggil sistem falsafah beliau Wissenschaftslehre. Terjemahan Bahasa Inggeris istilah ini biasa, seperti "ilmu pengetahuan," "doktrin sains," atau "teori sains," boleh mengelirukan, sejak hari ini ungkapan-ungkapan ini membawa konotasi yang boleh berlebihan teori atau terlalu mengingatkan semula jadi sains. Oleh itu, pengulas dan penterjemah bahasa Inggeris lebih suka untuk menggunakan istilah Jerman sebagai nama yang sepatutnya tidak diterjemahkan yang menandakan sistem Fichte secara keseluruhan.
Satu lagi punca kekeliruan bahawa buku Fichte dari 1794-1795, yang tajuk penuh Asas-Wissenschaftslehre yang Seluruh, kadang-kadang hanya dirujuk sebagai Wissenschaftslehre. Sebenarnya, ini adalah tidak betul, sejak kerja-kerja ini, sebagai tajuk menunjukkan, adalah dimaksudkan sebagai asas sistem secara keseluruhan; bahagian-bahagian lain sistem ini telah ditulis selepas itu. Kebanyakan kerja Fichte dalam baki tempoh Jena cuba untuk melengkapkan sistem itu kerana ia telah dibayangkan dalam Asas 1794/95.
c. Latar Belakang untuk Wissenschaftslehre
Sebelum bergerak ke Jena, dan semasa beliau tinggal di rumah bapa mertuanya di Zurich, Fichte menulis dua karya pendek yang presaged banyak Wissenschaftslehre itu bahawa dia menumpukan seluruh hidupnya untuk membangun. Yang pertama ini merupakan satu kajian semula kritikan skeptikal falsafah Kantian secara umum dan Elementarphilosophie Reinhold kononnya ("Falsafah Asas") khususnya. Kerja-kerja di bawah kajian semula, yang diterbitkan tanpa nama Aenesidemus polemik yang dipanggil, yang kemudiannya didapati telah ditulis oleh Schulze Ernst Gottlob (1761-1833), dan yang muncul pada tahun 1792, Fichte yang banyak dipengaruhi, menyebabkan beliau untuk menyemak banyak pandangan beliau, tetapi tidak membawa beliau untuk meninggalkan konsep Reinhold falsafah sebagai sains yang ketat, tafsiran yang bersifat falsafah yang menuntut bahawa prinsip-prinsip falsafah secara sistematik yang diperolehi daripada prinsip satu asas yang diketahui dengan pasti.
Reinhold berhujah bahawa prinsip pertama ini adalah apa yang dipanggil "prinsip kesedaran," iaitu, kenyataan bahawa "dalam perwakilan kesedaran dibezakan melalui mata pelajaran dari kedua-dua objek dan subjek dan berkaitan kedua-duanya." Dari prinsip ini Reinhold cuba simpulkan kandungan falsafah Kritikal Kant. Beliau mendakwa bahawa prinsip kesedaran adalah satu fakta yang reflectively dikenali kesedaran, dan berhujah bahawa ia boleh meminjamkan kepercayaan kepada pelbagai pandangan Kantian, termasuk perbezaan antara fakulti perasaan halus dan kefahaman dan kewujudan perkara dalam diri mereka sendiri. Schulze bertindak balas dengan menawarkan bantahan ragu-ragu terhadap kesahihan ini Kant (dan dengan itu Reinhold.) Konsep-perkara itu dengan sendirinya (ditafsirkan sebagai asal-usul itu sebab dan akibat perwakilan kami) dan dengan berhujah bahawa prinsip kesedaran adalah bukan satu prinsip asas (sejak ia adalah tertakluk kepada undang-undang logik, kerana ia telah bebas daripada percanggahan) tidak diketahui dengan pasti (kerana ia berasal dari renungan semata-mata empirik ke atas kandungan kesedaran, yang Schulze refleksi, berikutan David Hume, meyakinkan berhujah tidak dapat menghasilkan satu prinsip berasaskan pada bukti yang pasti).
Fichte, kebingungan itu, mendapati dirinya dalam perjanjian dengan banyak kritikan Schulze. Walaupun beliau masih bersemangat untuk menyokong sistem Kantian, Fichte, akibat membaca Schulze, datang kepada kesimpulan bahawa falsafah kritikal memerlukan asas-asas baru. Namun mencari asas baru dalam minda Fichte, tidak pernah bersamaan dengan penolakan falsafah Kantian. Sebagai Fichte sering mendakwa, dia terus setia kepada roh, jika tidak surat, pemikiran Kant. Kajian-Nya Schulze. Aenesidemus salah satu tanda-tanda terutama menggiurkan tentang bagaimana beliau kemudiannya akan cuba untuk kekal dalam semangat pemikiran Kant sementara cuba untuk membina semula ia dari sehingga tanah itu: falsafah, katanya, mesti bermula dengan prinsip satu pertama, sebagai Reinhold mengekalkan, tetapi tidak dengan satu yang menyatakan fakta semata-mata, Tatsache; sebaliknya, Fichte membalas, ia mesti bermula dengan fakta / perbuatan, Tathandlung, yang tidak diketahui secara empirik, tetapi dengan kepastian yang jelas. Maksud dan tujuan prinsip ini pertama yang baru tidak akan menjadi jelas kepada pembaca sehingga penerbitan Asas 1794/95.
Di samping itu untuk mengkaji semula buku Schulze, dan masih sebelum tiba di Jena, Fichte dilakarkan sifat dan metodologi Wissenschaftslehre itu dalam esei bertajuk "Mengenai Konsep Wissenschaftslehre itu," yang bertujuan untuk menyediakan penonton mengandung untuk kelas dan kuliah beliau. Di sini Fichte menyatakan konsep falsafah sebagai ilmu sains, iaitu, sebagai Wissenschaftslehre. Wissenschaftslehre ditumpukan kepada penubuhan asas sains individu seperti geometri, yang pertama prinsip dikatakan tugas menghadkan ruang mengikut peraturan. Oleh itu, Wissenschaftslehre yang bertujuan untuk membenarkan tugas kognitif sains geometri, iaitu, usaha sistematik pada pembinaan ruang dalam bentuk teorem yang sah disimpulkan daripada aksiom yang dikenali dengan pasti jelas. Wissenschaftslehre, yang mana ia sendiri adalah sains yang memerlukan prinsip yang pertama, berkata mendalam pada Tathandlung mula-mula disebut dalam mengkaji Aenesidemus. Sifat tepat fakta ini / perbuatan, yang Wissenschaftslehre sepatutnya bermula, banyak dibahaskan, hingga ke hari ini. Namun, ia adalah teras penting Wissenschaftslehre Jena secara umum dan Asas 1794/95 khususnya.
d. Asas-Wissenschaftslehre yang Seluruh
Dalam Asas 1794/95 Fichte menyatakan kandungan Tathandlung itu dalam bentuk yang paling umum sebagai "saya posits sendiri secara mutlak." Fichte mencadangkan bahawa diri sendiri, yang beliau biasanya merujuk kepada sebagai "saya," bukanlah satu perkara yang statik dengan sifat-sifat yang tetap, tetapi satu proses yang menghasilkan sendiri. Namun jika ia adalah satu proses yang menghasilkan sendiri, maka ia juga seolah-olah ia mesti bebas, kerana dalam fesyen beberapa lagi yang tidak dinyatakan berhutang kewujudannya kepada apa-apa selain itu sendiri. Ini titik yang diakui kabur bermula tertakluk kepada penelitian banyak dan kelayakan sebagai hasil Wissenschaftslehre. Dalam bahasa yang lebih moden, dan sebagai penghampiran yang pertama maksudnya, kita boleh memahami Tathandlung sebagai menyatakan konsep ejen rasional yang sentiasa mentafsir sendiri berdasarkan standard normatif bahawa ia mengenakan ke atas dirinya, dalam kedua-dua alam teori dan praktikal, dalam usaha untuk menentukan apa yang harus menjadi orang-orang yang beriman dan bagaimana ia patut untuk bertindak. (Keterhutangan Fichte tanggapan Kantian autonomi dalam bentuk kepatuhan undang-undang yang dikenakan sendiri harus jelas kepada sesiapa yang biasa dengan falsafah Kritikal.)
Memandangkan kesukaran tanggapan, malangnya, Tathandlung Fichte mempunyai pembaca bingung dari kemunculan pertamanya. Prinsip positing diri saya pada mulanya ditafsirkan di sepanjang garis idealisme Berkeley, dan dengan itu sebagai mendakwa bahawa dunia secara keseluruhannya entah bagaimana produk minda yang tak terhingga. Tafsiran ini sudah tentu silap, walaupun seseorang itu boleh mencari petikan yang seolah-olah menyokong. Lebih penting lagi, walaupun soalan status epistemic prinsip. Adakah ia dikenali dengan pasti jelas bahawa Fichte, berikut Reinhold, tuntutan hendaklah apa-apa alasan percubaan pengetahuan yang sistematik? Selain itu, bagaimana ia berfungsi sebagai asas bagi deducing lain Wissenschaftslehre yang?
Kaedah Fichte kadang-kadang dikatakan akan fenomenologi, menyekat dirinya kepada apa yang kita boleh menemui dengan cara pemikiran. Namun Fichte tidak mendakwa bahawa kita mendapati Tathandlung sepenuhnya ditubuhkan menetap di suatu tempat dalam diri kita, sebaliknya kita bina dalam usaha untuk menjelaskan diri kita kepada diri kita sendiri, untuk memberi difahami oleh diri kita sifat normatif kita sebagai makhluk rasional terhingga. Oleh itu, gambaran yang diperlukan adalah tidak empirikal tetapi transendental, iaitu eksperimen postulat diterima pakai untuk tujuan falsafah. Iaitu, prinsip diandaikan sebagai benar untuk masuk akal syarat-syarat bagi kemungkinan pengalaman kita yang biasa.
Kaedah seperti meninggalkan membuka kemungkinan penjelasan lain pengalaman kami. Tuntutan Fichte, bagaimanapun, bahawa alternatif sebenarnya boleh mengambil hanya satu bentuk. Sama ada, beliau berkata, kita boleh bermula (seperti yang dia lakukan) dengan saya sebagai alasan pengalaman semua mungkin, atau kita boleh mulakan dengan perkara yang dengan sendirinya di luar pengalaman kami. Dilema ini melibatkan, kerana dia meletakkannya, memilih antara idealisme dan dogmatik. Bekas falsafah transendental; yang kedua, pendekatan naturalistik kepada pengalaman yang menjelaskan semata-mata dari segi sebab dan akibat. Sebagai Fichte terkenal berkata dalam pengenalan yang pertama untuk Wissenschaftslehre dari 1797, pilihan antara kedua-dua bergantung kepada jenis satu orang, kerana mereka berkata kepada pendekatan saling eksklusif lagi sama mungkin.
Walau bagaimanapun, jika pilihan di antara titik permulaan mungkin, maka prinsip positing diri saya kekurangan kepastian jelas bahawa Fichte berkaitan dalam esei awal beliau mengenai konsep Wissenschaftslehre yang. Terdapat, sebenarnya, orang-orang yang tidak menemuinya di semua jelas, iaitu, dogmatists. Fichte jelas difikirkan bahawa mereka adalah silap dalam dogmatik mereka, namun dia menawarkan tidak penyangkalan langsung kedudukan mereka, mendakwa sahaja bahawa mereka tidak dapat menunjukkan apa yang mereka berharap untuk menunjukkan, iaitu, bahawa di tanah pengalaman semua terletak semata-mata dalam objek yang sedia ada bebas yang saya kedudukan dogmatist, Fichte membayangkan, mengabaikan aspek-aspek normatif pengalaman, kami contohnya, wajar dan kepercayaan yang tidak wajar, betul dan tindakan yang tidak betul, dan dengan itu cuba untuk mengambil kira pengalaman kita sepenuhnya dari segi interaksi sebab-musabab kita dengan dunia di sekeliling kita. Mungkin, walau bagaimanapun, orang-orang yang bermula dengan mengingkari satu normativity - sebagai dogmatists lakukan, kerana mereka itu jenis orang - tidak boleh dibawa ke bersetuju dengan idealis. Oleh itu, terdapat kebuntuan bertengkar antara kedua-dua kem.
Ucapan Fichte, tentang bentuk sistematik dan kepastian dalam "Mengenai konsep Wissenschaftslehre yang" memberi itu tanggapan bahawa beliau bercadang untuk menunjukkan yang keseluruhannya Wissenschaftslehre itu daripada prinsip itu sendiri-positing saya melalui rantaian satu kesimpulan logik yang semata-mata menetapkan keluar implikasi prinsip awal dalam apa-apa cara yang pasti prinsip pertama dipindahkan ke tuntutan disimpulkan daripada. (Kaedah Etika Spinoza datang dalam fikiran, tetapi kali ini dengan hanya premis satu tunggal dari mana untuk memulakan bukti-bukti.) Namun ini hampir tidak kelihatan kaedah sebenar Fichte itu, sejak dia sentiasa memperkenalkan konsep baru yang tidak boleh menjadi plausibly ditafsirkan sebagai logik akibat orang-orang yang sebelumnya. Dalam erti kata lain, potongan dalam Asas Wissenschaftslehre yang Seluruh lebih daripada semata-mata analisis explications akibat premis asal. Sebaliknya, kedua-duanya teliti dan menghalusi prinsip awal diri positing saya dalam selaras dengan permintaan yang dibuat pada idealis yang cuba untuk menjelaskan sifat-positing diri saya dengan cara pemikiran.
Selepas Fichte postulat sendiri positing saya sebagai alasan menghuraikan pengalaman semua, beliau kemudian mula merumitkan web konsep yang diperlukan untuk membuat rasa ini permulaan postulat, dan dengan itu menjalankan pembinaan yang dinyatakan di atas yang positing diri I. I posits sendiri setakat yang sedar dengan sendirinya, bukan sahaja sebagai objek tetapi juga sebagai mata pelajaran, dan mendapati dirinya tertakluk kepada kekangan normatif dalam kedua-dua alam teori dan praktikal, contohnya, bahawa ia mesti bebas daripada percanggahan dan mesti mencukupi sebab-sebab apa yang ia percaya dan tidak. Tambahan pula, saya posits dirinya sebagai bebas, kerana kekangan ini adalah yang mengenakan ke atas dirinya. Seterusnya, dengan cara pemikiran lanjut, saya menyedari perbezaan di antara "perwakilan yang diiringi oleh rasa keperluan" dan "representasi yang disertai dengan perasaan kebebasan" - iaitu, perbezaan di antara perwakilan daripada apa yang berupa sebagai objektif dunia yang sedia ada selain dari perwakilan kami dan perwakilan yang semata-mata hasil daripada aktiviti mental kita sendiri. Untuk mengiktiraf perbezaan ini dalam representasi kami, walau bagaimanapun, adalah untuk menempatkan perbezaan di antara saya dan tidak-I, iaitu diri sendiri dan apa sahaja yang wujud secara bebas daripada ia. Dalam erti kata lain, saya datang untuk menempatkan dirinya sebagai dihadkan oleh sesuatu yang selain daripada dirinya, walaupun pada mulanya posits dirinya sebagai bebas, dalam perjalanan mencerminkan sifat sendiri, saya mendapati batasan aktiviti.
Pemahaman kita tentang sifat had ini dibuat semakin kompleks melalui tindakan lanjut pemikiran. Pertama, saya posits cek, Anstoß, aktiviti teori dan praktikal, di mana ia menghadapi rintangan bila-bila masa yang difikirkannya atau bertindak. Cek ini kemudian berkembang ke dalam bentuk lebih halus had: sensasi, intuisi, dan konsep, semua bersatu dalam pengalaman perkara-perkara dunia semula jadi, iaitu, alam spatio duniawi yang diperintah oleh undang-undang sebab dan akibat. Selain itu, dunia ini didapati mengandungi makhluk rasional terhingga yang lain. Mereka juga adalah bebas lagi terhad, dan pengiktirafan kebebasan mereka meletakkan kekangan lanjut mengenai aktiviti kami. Dengan cara ini saya posits undang-undang moral dan menghadkan rawatan orang lain kepada tindakan yang selaras dengan menghormati kebebasan mereka. Oleh itu, menjelang potongan Fichte,, saya posits dirinya sebagai bebas lagi terhad oleh keperluan semula jadi dan hukum moral: kebebasan menjadi 1 tugas yang tidak terhingga di mana ia bertujuan untuk membuat dunia mematuhi standard normatif yang, tetapi hanya dengan berbuat demikian fesyen yang sesuai moral yang membolehkan lain-lain makhluk yang bebas untuk melakukan perkara yang sama untuk diri mereka sendiri.
e. Kerja Out Wissenschaftslehre dan Akhir Tempoh Jena
Tulisan-tulisan Fichte semasa seluruh tempoh percubaan Jena untuk mengisi dan menghalusi seluruh sistem. Asas Hak Asli Berdasarkan Wissenschaftslehre (1796-1797) dan Sistem Teori Etika Berdasarkan pada Wissenschaftslehre (1798) melibatkan diri mereka sendiri dengan falsafah politik dan falsafah moral, masing-masing. Tugas kerja bekas adalah untuk ciri-ciri kekangan yang sah yang boleh diletakkan di atas kebebasan individu untuk menghasilkan sebuah masyarakat yang maksima individu bebas yang pada masa yang sama menghormati kebebasan orang lain. Tugas kerja akhir adalah untuk ciri-ciri tugas-tugas khusus ejen rasional yang bebas menghasilkan objek dan tindakan dalam usaha mencapai matlamat mereka. Tugas-tugas ini mengikut daripada kewajipan am untuk menentukan diri kita secara bebas, iaitu, dari mustahak kategori.
Selain mengisi bahagian-bahagian unjuran sistem, Fichte juga mula untuk menyemak semula asas-asas itu sendiri. Sejak dia menganggap cara penyampaian Asas Wissenschaftslehre yang Seluruh yang tidak memuaskan, beliau mula merangka versi baru dalam ceramah-ceramah beliau, yang diberikan kepada tiga kali antara 1796 dan 1799, tetapi dia tidak pernah berjaya untuk menerbitkan. -Kuliah, yang dalam beberapa hal adalah lebih baik daripada Yayasan Wissenschaftslehre yang Seluruh, diterbitkan selepas kematiannya dan kini dikenali sebagai Wissenschaftslehre nova methodo.
Sebelum menerbitkan mana-mana pembentangan sistematik falsafah agama, Fichte menjadi terlibat dalam apa yang kini dikenali sebagai Atheismusstreit, kontroversi ateisme. Dalam esei dari 1798 bertajuk "Mengenai Asas Kepercayaan kami dalam Urus Tadbir Ilahi Dunia" Fichte berhujah bahawa kepercayaan agama boleh yang sah sahaja sejauh mana ia timbul daripada pertimbangan yang betul moral - satu gambaran yang jelas terhutang budi kepada bukunya mengenai wahyu dari 1792 . Tambahan pula, beliau mendakwa bahawa Tuhan tidak mempunyai kewujudan selain daripada perintah dunia moral. Kerana pandangan yang tidak ortodoks pada masa itu, Fichte dituduh ateisme dan akhirnya terpaksa meninggalkan Jena.
Dua surat terbuka, kedua-duanya dari 1799 dan ditulis oleh ahli-ahli falsafah yang Fichte bersungguh-sungguh dikagumi, dan diburukkan lagi masalah. Pertama, Kant disavowed Wissenschaftslehre tersilap mempunyai cuba untuk membuat kesimpulan ilmu falsafah substantif dari logik semata-mata. Apa-apa kesimpulan, beliau mendakwa, adalah mustahil, kerana logik yang diambil daripada kandungan pengetahuan dan dengan itu tidak dapat menghasilkan objek pengetahuan yang baru. Kedua, Heinrich Friedrich Jacobi menuduh Wissenschaftslehre nihilisme: iaitu mengeluarkan kenyataan keluar daripada perwakilan mental semata-mata, dan dengan itu dalam kesan daripada ketiadaan. Sama ada atau tidak kritikan-kritikan ini hanya (dan Fichte pasti menafikan bahawa mereka), mereka terus rosak reputasi falsafah Fichte.
3. Tempoh Berlin (1800-1814)
a. Gerhana Kerjaya Fichte
Pada tahun 1800, Fichte menetap di Berlin dan terus berfilsafat. Beliau tidak lagi profesor, kerana tidak ada universiti di Berlin pada masa ketibaan beliau. Untuk menyara hidup, beliau menerbitkan karya-karya baru dan memberikan kuliah swasta. Tahun Berlin, manakala produktif, mewakili penurunan dalam nasib Fichte, kerana dia tidak pernah kembali tahap pengaruh di kalangan ahli-ahli falsafah bahawa dia telah dinikmati pada tahun-tahun Jena, walaupun dia kekal sebagai penulis yang popular di kalangan bukan-ahli falsafah. Pertama Berlin penerbitan utama beliau adalah persembahan popular Wissenschaftslehre direka untuk menjawab pengkritiknya pada soalan ateisme. Yang dikenali sebagai Panggilan The Man, ia muncul pada tahun 1800 dan mungkin pengeluaran terbesar sastera Fichte. (Nampaknya, walaupun ini tidak pernah dinyatakan dengan jelas di mana-mana di dalam buku ini, yang kebanyakannya telah diilhamkan oleh kritikan secara peribadi rasa pedih surat terbuka Jacobi.)
Fichte terus untuk menyemak Wissenschaftslehre, namun beliau menerbitkan sangat sedikit bahan maju dalam usaha-usaha baru untuk menyempurnakan sistemnya, sebahagian besar kerana dia takut salah faham kerana dia telah pada tahun Jena. Keengganan menyiarkan memberi gambaran palsu bahawa dia adalah lebih kurang selesai sebagai ahli falsafah asal sezaman dengan beliau. Kecuali bagi garis samar-samar yang muncul pada 1810, kuliah Berlin pada Wissenschaftslehre, yang tidak ada banyak versi, hanya muncul selepas kematian. Dalam manuskrip Fichte biasanya bercakap mutlak dan kemunculan, iaitu falsafah yang sesuai berdiri untuk idea yang lebih tradisional Tuhan dan masyarakat terhingga makhluk rasional yang wujud berasaskan mutlak. Hasilnya, Fichte kadang-kadang dikatakan telah diambil pula agama dalam tempoh Berlin.
b. Tulisan popular dari Tempoh Berlin
Pada tahun 1806 Fichte menerbitkan dua siri kuliah yang telah diterima dengan baik oleh sezaman dengan beliau. Yang pertama, Ciri-ciri Zaman Sekarang, menggunakan Wissenschaftslehre bagi maksud falsafah sejarah. Menurut Fichte, terdapat lima peringkat sejarah di mana umat manusia berkembang daripada pemerintahan naluri kepada pemerintahan sebab. Umur yang ada sekarang, beliau berkata, adalah umur ketiga, zaman pembebasan dari naluri dan kuasa luar, yang mana umat manusia akhirnya akan kemajuan sehingga ia membuat sendiri dan di dunia ia mendiami menjadi wakil sedar diri sepenuhnya kehidupan sebab . Kedua, The Way Ke Arah Hayat Berbahagialah, yang kadang-kadang dikatakan karya mistik, menganggap moral dan agama dalam format yang popular.
Satu lagi siri kuliah yang terkenal, Alamat Nation Jerman, yang diberikan pada tahun 1808 semasa pendudukan Perancis, bertujuan sebagai kesinambungan Ciri-ciri Zaman Sekarang, tetapi semata-mata untuk penonton Jerman. Di sini Fichte membayangkan satu bentuk baru pendidikan negara yang akan membolehkan negara Jerman, tidak lagi wujud, untuk mencapai umur kelima dan terakhir yang digariskan dalam siri kuliah lebih awal. Sekali lagi, Fichte menunjukkan minat dalam perkara-perkara yang lebih besar, dan dengan cara yang sempurna selaras dengan desakan yang lebih awal daripada tempoh Jena bahawa ulama mempunyai peranan budaya untuk bermain.
c. Pulangan Fichte Universiti dan Tahun Akhir
Apabila universiti Prusia yang baru ditubuhkan di Berlin dibuka pada 1810, Fichte telah dibuat ketua fakulti falsafah; pada tahun 1811 beliau telah dilantik rektor pertama universiti. Beliau meneruskan kerja-kerja falsafah sehingga akhir hayat, syarahan pada Wissenschaftslehre dan menulis mengenai falsafah politik dan mata pelajaran lain. Apabila Perang Pembebasan tercetus pada 1813, Fichte dibatalkan kuliah dan menyertai militia. Johanna isterinya, yang berkhidmat sebagai jururawat sukarelawan di hospital tentera, menguncup demam yang mengancam nyawa. Dia pulih, tetapi Fichte jatuh sakit dengan penyakit yang sama. Beliau meninggal dunia pada 29 Januari, tahun 1814.
4. Kesimpulan
Walaupun kepentingan Fichte untuk sejarah falsafah Jerman dipertikaikan, sifat legasi beliau masih lagi dibahaskan. Beliau kadang-kala dilihat sebagai tokoh yang semata-mata peralihan antara Kant dan Hegel, sebagai sedikit lebih daripada falsafah batu loncatan di sepanjang jalan ke pengetahuan mutlak Spirit. Ini pemahaman Fichte digalakkan oleh Hegel sendiri, dan tidak syak lagi atas sebab-sebab yang berkhidmat sendiri. Pada masa kini, bagaimanapun, Fichte adalah dikaji lebih banyak lagi untuk demi sendiri beliau, khususnya bagi teori-subjektiviti beliau, iaitu, teori yang positing diri-saya, yang adalah betul dilihat sebagai penghuraian satu canggih tuntutan Kant bahawa terhingga makhluk rasional ditafsirkan dari segi teori dan praktikal. Tahap detail bahawa Fichte mengadakan peruntukan mengenai perkara-perkara ini melebihi yang ditemui dalam tulisan-tulisan Kant. Fakta ini sahaja akan membuat kerja Fichte layak perhatian kami. Namun, mungkin bukti yang paling meyakinkan kebesaran Fichte sebagai ahli falsafah boleh didapati dalam kesanggupan tidak henti-henti bermula sekali lagi untuk memulakan Wissenschaftslehre yang baharu, dan tidak pernah berehat kandungan dengan penggubalan mana-mana pemikiran terlebih dahulu. Walaupun ini meninggalkan pembaca sentiasa tidak berpuas hati dan berhasrat satu kenyataan muktamad pandangan beliau, Fichte, benar kepada kerjaya secara umum diisytiharkan, menjadikan mereka kepada ahli-ahli falsafah yang lebih baik melalui contoh sendiri resah berusaha untuk kebenaran
a. Kehidupan awal
Fichte dilahirkan pada Mei 19, 1762 kepada sebuah keluarga pembuat pita. Pada awal dalam hidup dia kagum semua orang dengan perisikan hebat, tetapi kedua ibu bapanya adalah terlalu miskin untuk membayar persekolahannya. Melalui naungan seorang bangsawan tempatan, beliau dapat menghadiri sekolah Pforta, yang menyediakan pelajar untuk pendidikan universiti, dan kemudian universiti Jena dan Leipzig. Malangnya, tidak banyak diketahui mengenai tempoh ini kehidupan Fichte, tetapi kita tahu bahawa dia bertujuan untuk mendapatkan ijazah dalam bidang teologi, dan bahawa dia telah memutuskan pengajian atas sebab-sebab kewangan sekitar 1784, tanpa mendapat ijazah seperti mana-mana. Beberapa tahun mencari nafkah sebagai tutor beredar berlaku, pada masa itu dia bertemu Johanna Rahn, isteri beliau pada masa hadapan, manakala yang tinggal di Zurich.
Pada musim panas tahun 1790, ketika tinggal di Leipzig dan sekali lagi dalam kesusahan kewangan, Fichte bersetuju untuk pelajar tutor universiti dalam falsafah Kantian, kira-kira yang dia tahu sangat sedikit pada masa itu. Rendaman-Nya dalam Tulisan-tulisan Kant, mengikut testimoni sendiri beliau, revolusi pemikiran beliau dan mengubah hidupnya, mengubah dia jauh dari pandangan satu berketentuan dunia pada bertentangan dengan kebebasan manusia ke arah doktrin falsafah yang kritikal dan perdamaian dengan kebebasan dan penentuan.
b. Kebangkitan secara tiba-tiba Fichte menjadi terkenal
Lebih mengembara dan kekecewaan diikuti. Fichte memutuskan untuk perjalanan ke Konigsberg untuk memenuhi Kant sendiri, dan pada 4 Julai, tahun 1791 murid telah wawancara pertama dengan tuan. Malangnya bagi Fichte, perkara-perkara tidak pergi dengan baik, dan Kant tidak terkesan terutamanya oleh pengunjung. Dalam usaha untuk membuktikan kepakaran beliau dalam falsafah Kritikal, Fichte cepat terdiri manuskrip tentang hubungan falsafah kritikal untuk soalan wahyu, isu bahawa Kant masih belum alamat cetak. Kali ini, Kant adalah wajar kagum dengan keputusan dan diatur untuk penerbit sendiri untuk membawa keluar kerja, yang muncul pada tahun 1792 di bawah tajuk Sesuatu Cuba pada Kritikan Wahyu semua.
Dalam Fichte usaha ini belum matang dipatuhi banyak tuntutan Kant tentang moral dan agama dengan teliti melanjutkan mereka kepada konsep wahyu. Khususnya, beliau mengambil alih idea bahawa semua kepercayaan agama akhirnya mesti menahan penelitian kritikal jika ia adalah untuk membuat tuntutan yang sah kepada kami Kant. Fichte, mana-mana wahyu yang dikatakan aktiviti Tuhan di dunia mesti lulus ujian moral: iaitu tiada arahan atau tindakan yang tidak bermoral, iaitu, tiada apa-apa jua yang melanggar undang-undang moral, boleh dikaitkan kepada-Nya. Walaupun Fichte sendiri tidak jelas mengkritik agama Kristian dengan merayu kepada ujian ini, apa-apa sekatan ke atas kandungan wahyu kemungkinan, jika dikenakan secara konsisten, akan terbalik beberapa aspek kepercayaan Kristian yang ortodoks, termasuk, sebagai contoh, doktrin dosa asal, yang negeri-negeri bahawa semua orang dilahirkan bersalah sebagai hasil daripada Adam dan mengingininya dan Hawa di Taman Eden. Ini unsur teologi Kristian, yang dikatakan mendalam dalam ayat-ayat yang terkandung dalam Alkitab, adalah tidak serasi dengan pandangan keadilan yang ditaja jamin oleh undang-undang moral. Pembaca penuh perhatian serta-merta memungut pandangan radikal Fichte dari prosa Kantian tenang.
Untuk sebab-sebab yang adalah masih misteri, nama Fichte, dan kata pengantar telah ditinggalkan dari edisi yang pertama Cuba Sesuatu pada kritikan Wahyu semua dan itu yang buku, yang dipaparkan 1 penghargaan yang banyak dan halus pemikiran Kant, telah diambil kerja Kant sendiri. Apabila ia telah diketahui bahawa Fichte penulis, beliau dengan serta-merta menjadi seorang tokoh falsafah yang penting, tiada seorang pun yang kerja yang telah disalah anggap sebagai Kant, bagaimanapun secara ringkas, boleh berhak dinafikan kemasyhuran dan selebriti di dunia falsafah Jerman.
Fichte terus bekerja sebagai tutor pada masa yang sama cuba untuk fesyen wawasan falsafah ke dalam sistem sendiri. Beliau juga tanpa nama diterbitkan dua kerja-kerja politik, "Penambakan Kebebasan Pemikiran daripada Raja-raja Eropah, Siapakah yang Pernahkah ditindas Ia Sehingga Sekarang" dan Sumbangan Pembetulan Penghakiman Awam Revolusi Perancis. Ia menjadi dikenali bahawa dia adalah penulis mereka; akibatnya, dari awal-awal lagi kerjaya awam, dia telah dikenal pasti dengan sebab-sebab dan pandangan radikal.
Pada bulan Oktober 1793, beliau berkahwin dengan tunangnya, dan tidak lama selepas itu tidak disangka-sangka menerima panggilan dari Universiti Jena untuk mengambil alih kerusi dalam falsafah bahawa Karl Leonhard Reinhold (1758-1823), eksponen terkenal dan jurubahasa falsafah Kantian, telah baru-baru ini kosong. Fichte tiba di Jena pada bulan Mei 1794.
2. Tempoh Jena (1794-1799)
a. Panggilan Falsafah Fichte.
Dalam tahun-tahun di Jena, yang bertahan sehingga tahun 1799, Fichte menerbitkan karya-karya yang ditubuhkan reputasi beliau sebagai salah seorang daripada tokoh-tokoh utama dalam tradisi falsafah Jerman. Fichte tidak semata-mata melihat dirinya sebagai ahli falsafah akademik menangani penonton tipikal ahli falsafah yang lain, rakan-rakan universiti dan pelajar. Sebaliknya, beliau menganggap dirinya satu ulama dengan peranan satu yang lebih luas bermain di luar itu batasan akademik, satu pandangan eloquently dinyatakan dalam "Beberapa Kuliah Tentang Panggilan yang Scholar ini," yang telah dihantar ke 1 dewan kuliah melimpah tidak lama selepas ketibaan banyak jangkaan beliau di Jena. Salah satu tugas falsafah, kata-kuliah, adalah untuk menawarkan panduan rasional ke arah hujung yang paling sesuai untuk masyarakat yang bebas dan harmoni. Peranan ulama tertentu - iaitu, individu-individu seperti Fichte sendiri, tanpa mengira disiplin akademik mereka adalah untuk menjadi seorang guru manusia dan penguasa kemajuan yang tidak berkesudahan ke arah kesempurnaan.
Sepanjang Fichte kerjayanya berselang-seli antara mengarang, pada satu tangan, karya-karya falsafah untuk cendekiawan dan pelajar falsafah dan, di sisi lain, karya-karya popular untuk orang awam. Ini keinginan untuk berkomunikasi yang lebih luas awam - untuk merapatkan jurang, bercakap, antara teori dan praksis - memberikan inspirasi kepada tulisan-tulisannya dari mula lagi. Malah, keghairahan Fichte, bagi pendidikan masyarakat secara keseluruhannya perlu akan dilihat sebagai akibat satu perlu sistem falsafah beliau, yang terus yang tradisi Kantian meletakkan falsafah dalam perkhidmatan pencerahan, iaitu, yang pembebasan akhirnya manusia dari di diri- dikenakan ketidakmatangan. Untuk menjadi matang, mengikut cara pemikiran Kant, yang Fichte telah diterima pakai, adalah untuk mengatasi keengganan kami bersedia untuk berfikir untuk diri kita sendiri, dan dengan itu untuk menerima tanggungjawab kerana gagal untuk berfikir dan bertindak bebas daripada bimbingan daripada pihak berkuasa luar.
b. Sistem Fichte, Wissenschaftslehre
Fichte yang dipanggil sistem falsafah beliau Wissenschaftslehre. Terjemahan Bahasa Inggeris istilah ini biasa, seperti "ilmu pengetahuan," "doktrin sains," atau "teori sains," boleh mengelirukan, sejak hari ini ungkapan-ungkapan ini membawa konotasi yang boleh berlebihan teori atau terlalu mengingatkan semula jadi sains. Oleh itu, pengulas dan penterjemah bahasa Inggeris lebih suka untuk menggunakan istilah Jerman sebagai nama yang sepatutnya tidak diterjemahkan yang menandakan sistem Fichte secara keseluruhan.
Satu lagi punca kekeliruan bahawa buku Fichte dari 1794-1795, yang tajuk penuh Asas-Wissenschaftslehre yang Seluruh, kadang-kadang hanya dirujuk sebagai Wissenschaftslehre. Sebenarnya, ini adalah tidak betul, sejak kerja-kerja ini, sebagai tajuk menunjukkan, adalah dimaksudkan sebagai asas sistem secara keseluruhan; bahagian-bahagian lain sistem ini telah ditulis selepas itu. Kebanyakan kerja Fichte dalam baki tempoh Jena cuba untuk melengkapkan sistem itu kerana ia telah dibayangkan dalam Asas 1794/95.
c. Latar Belakang untuk Wissenschaftslehre
Sebelum bergerak ke Jena, dan semasa beliau tinggal di rumah bapa mertuanya di Zurich, Fichte menulis dua karya pendek yang presaged banyak Wissenschaftslehre itu bahawa dia menumpukan seluruh hidupnya untuk membangun. Yang pertama ini merupakan satu kajian semula kritikan skeptikal falsafah Kantian secara umum dan Elementarphilosophie Reinhold kononnya ("Falsafah Asas") khususnya. Kerja-kerja di bawah kajian semula, yang diterbitkan tanpa nama Aenesidemus polemik yang dipanggil, yang kemudiannya didapati telah ditulis oleh Schulze Ernst Gottlob (1761-1833), dan yang muncul pada tahun 1792, Fichte yang banyak dipengaruhi, menyebabkan beliau untuk menyemak banyak pandangan beliau, tetapi tidak membawa beliau untuk meninggalkan konsep Reinhold falsafah sebagai sains yang ketat, tafsiran yang bersifat falsafah yang menuntut bahawa prinsip-prinsip falsafah secara sistematik yang diperolehi daripada prinsip satu asas yang diketahui dengan pasti.
Reinhold berhujah bahawa prinsip pertama ini adalah apa yang dipanggil "prinsip kesedaran," iaitu, kenyataan bahawa "dalam perwakilan kesedaran dibezakan melalui mata pelajaran dari kedua-dua objek dan subjek dan berkaitan kedua-duanya." Dari prinsip ini Reinhold cuba simpulkan kandungan falsafah Kritikal Kant. Beliau mendakwa bahawa prinsip kesedaran adalah satu fakta yang reflectively dikenali kesedaran, dan berhujah bahawa ia boleh meminjamkan kepercayaan kepada pelbagai pandangan Kantian, termasuk perbezaan antara fakulti perasaan halus dan kefahaman dan kewujudan perkara dalam diri mereka sendiri. Schulze bertindak balas dengan menawarkan bantahan ragu-ragu terhadap kesahihan ini Kant (dan dengan itu Reinhold.) Konsep-perkara itu dengan sendirinya (ditafsirkan sebagai asal-usul itu sebab dan akibat perwakilan kami) dan dengan berhujah bahawa prinsip kesedaran adalah bukan satu prinsip asas (sejak ia adalah tertakluk kepada undang-undang logik, kerana ia telah bebas daripada percanggahan) tidak diketahui dengan pasti (kerana ia berasal dari renungan semata-mata empirik ke atas kandungan kesedaran, yang Schulze refleksi, berikutan David Hume, meyakinkan berhujah tidak dapat menghasilkan satu prinsip berasaskan pada bukti yang pasti).
Fichte, kebingungan itu, mendapati dirinya dalam perjanjian dengan banyak kritikan Schulze. Walaupun beliau masih bersemangat untuk menyokong sistem Kantian, Fichte, akibat membaca Schulze, datang kepada kesimpulan bahawa falsafah kritikal memerlukan asas-asas baru. Namun mencari asas baru dalam minda Fichte, tidak pernah bersamaan dengan penolakan falsafah Kantian. Sebagai Fichte sering mendakwa, dia terus setia kepada roh, jika tidak surat, pemikiran Kant. Kajian-Nya Schulze. Aenesidemus salah satu tanda-tanda terutama menggiurkan tentang bagaimana beliau kemudiannya akan cuba untuk kekal dalam semangat pemikiran Kant sementara cuba untuk membina semula ia dari sehingga tanah itu: falsafah, katanya, mesti bermula dengan prinsip satu pertama, sebagai Reinhold mengekalkan, tetapi tidak dengan satu yang menyatakan fakta semata-mata, Tatsache; sebaliknya, Fichte membalas, ia mesti bermula dengan fakta / perbuatan, Tathandlung, yang tidak diketahui secara empirik, tetapi dengan kepastian yang jelas. Maksud dan tujuan prinsip ini pertama yang baru tidak akan menjadi jelas kepada pembaca sehingga penerbitan Asas 1794/95.
Di samping itu untuk mengkaji semula buku Schulze, dan masih sebelum tiba di Jena, Fichte dilakarkan sifat dan metodologi Wissenschaftslehre itu dalam esei bertajuk "Mengenai Konsep Wissenschaftslehre itu," yang bertujuan untuk menyediakan penonton mengandung untuk kelas dan kuliah beliau. Di sini Fichte menyatakan konsep falsafah sebagai ilmu sains, iaitu, sebagai Wissenschaftslehre. Wissenschaftslehre ditumpukan kepada penubuhan asas sains individu seperti geometri, yang pertama prinsip dikatakan tugas menghadkan ruang mengikut peraturan. Oleh itu, Wissenschaftslehre yang bertujuan untuk membenarkan tugas kognitif sains geometri, iaitu, usaha sistematik pada pembinaan ruang dalam bentuk teorem yang sah disimpulkan daripada aksiom yang dikenali dengan pasti jelas. Wissenschaftslehre, yang mana ia sendiri adalah sains yang memerlukan prinsip yang pertama, berkata mendalam pada Tathandlung mula-mula disebut dalam mengkaji Aenesidemus. Sifat tepat fakta ini / perbuatan, yang Wissenschaftslehre sepatutnya bermula, banyak dibahaskan, hingga ke hari ini. Namun, ia adalah teras penting Wissenschaftslehre Jena secara umum dan Asas 1794/95 khususnya.
d. Asas-Wissenschaftslehre yang Seluruh
Dalam Asas 1794/95 Fichte menyatakan kandungan Tathandlung itu dalam bentuk yang paling umum sebagai "saya posits sendiri secara mutlak." Fichte mencadangkan bahawa diri sendiri, yang beliau biasanya merujuk kepada sebagai "saya," bukanlah satu perkara yang statik dengan sifat-sifat yang tetap, tetapi satu proses yang menghasilkan sendiri. Namun jika ia adalah satu proses yang menghasilkan sendiri, maka ia juga seolah-olah ia mesti bebas, kerana dalam fesyen beberapa lagi yang tidak dinyatakan berhutang kewujudannya kepada apa-apa selain itu sendiri. Ini titik yang diakui kabur bermula tertakluk kepada penelitian banyak dan kelayakan sebagai hasil Wissenschaftslehre. Dalam bahasa yang lebih moden, dan sebagai penghampiran yang pertama maksudnya, kita boleh memahami Tathandlung sebagai menyatakan konsep ejen rasional yang sentiasa mentafsir sendiri berdasarkan standard normatif bahawa ia mengenakan ke atas dirinya, dalam kedua-dua alam teori dan praktikal, dalam usaha untuk menentukan apa yang harus menjadi orang-orang yang beriman dan bagaimana ia patut untuk bertindak. (Keterhutangan Fichte tanggapan Kantian autonomi dalam bentuk kepatuhan undang-undang yang dikenakan sendiri harus jelas kepada sesiapa yang biasa dengan falsafah Kritikal.)
Memandangkan kesukaran tanggapan, malangnya, Tathandlung Fichte mempunyai pembaca bingung dari kemunculan pertamanya. Prinsip positing diri saya pada mulanya ditafsirkan di sepanjang garis idealisme Berkeley, dan dengan itu sebagai mendakwa bahawa dunia secara keseluruhannya entah bagaimana produk minda yang tak terhingga. Tafsiran ini sudah tentu silap, walaupun seseorang itu boleh mencari petikan yang seolah-olah menyokong. Lebih penting lagi, walaupun soalan status epistemic prinsip. Adakah ia dikenali dengan pasti jelas bahawa Fichte, berikut Reinhold, tuntutan hendaklah apa-apa alasan percubaan pengetahuan yang sistematik? Selain itu, bagaimana ia berfungsi sebagai asas bagi deducing lain Wissenschaftslehre yang?
Kaedah Fichte kadang-kadang dikatakan akan fenomenologi, menyekat dirinya kepada apa yang kita boleh menemui dengan cara pemikiran. Namun Fichte tidak mendakwa bahawa kita mendapati Tathandlung sepenuhnya ditubuhkan menetap di suatu tempat dalam diri kita, sebaliknya kita bina dalam usaha untuk menjelaskan diri kita kepada diri kita sendiri, untuk memberi difahami oleh diri kita sifat normatif kita sebagai makhluk rasional terhingga. Oleh itu, gambaran yang diperlukan adalah tidak empirikal tetapi transendental, iaitu eksperimen postulat diterima pakai untuk tujuan falsafah. Iaitu, prinsip diandaikan sebagai benar untuk masuk akal syarat-syarat bagi kemungkinan pengalaman kita yang biasa.
Kaedah seperti meninggalkan membuka kemungkinan penjelasan lain pengalaman kami. Tuntutan Fichte, bagaimanapun, bahawa alternatif sebenarnya boleh mengambil hanya satu bentuk. Sama ada, beliau berkata, kita boleh bermula (seperti yang dia lakukan) dengan saya sebagai alasan pengalaman semua mungkin, atau kita boleh mulakan dengan perkara yang dengan sendirinya di luar pengalaman kami. Dilema ini melibatkan, kerana dia meletakkannya, memilih antara idealisme dan dogmatik. Bekas falsafah transendental; yang kedua, pendekatan naturalistik kepada pengalaman yang menjelaskan semata-mata dari segi sebab dan akibat. Sebagai Fichte terkenal berkata dalam pengenalan yang pertama untuk Wissenschaftslehre dari 1797, pilihan antara kedua-dua bergantung kepada jenis satu orang, kerana mereka berkata kepada pendekatan saling eksklusif lagi sama mungkin.
Walau bagaimanapun, jika pilihan di antara titik permulaan mungkin, maka prinsip positing diri saya kekurangan kepastian jelas bahawa Fichte berkaitan dalam esei awal beliau mengenai konsep Wissenschaftslehre yang. Terdapat, sebenarnya, orang-orang yang tidak menemuinya di semua jelas, iaitu, dogmatists. Fichte jelas difikirkan bahawa mereka adalah silap dalam dogmatik mereka, namun dia menawarkan tidak penyangkalan langsung kedudukan mereka, mendakwa sahaja bahawa mereka tidak dapat menunjukkan apa yang mereka berharap untuk menunjukkan, iaitu, bahawa di tanah pengalaman semua terletak semata-mata dalam objek yang sedia ada bebas yang saya kedudukan dogmatist, Fichte membayangkan, mengabaikan aspek-aspek normatif pengalaman, kami contohnya, wajar dan kepercayaan yang tidak wajar, betul dan tindakan yang tidak betul, dan dengan itu cuba untuk mengambil kira pengalaman kita sepenuhnya dari segi interaksi sebab-musabab kita dengan dunia di sekeliling kita. Mungkin, walau bagaimanapun, orang-orang yang bermula dengan mengingkari satu normativity - sebagai dogmatists lakukan, kerana mereka itu jenis orang - tidak boleh dibawa ke bersetuju dengan idealis. Oleh itu, terdapat kebuntuan bertengkar antara kedua-dua kem.
Ucapan Fichte, tentang bentuk sistematik dan kepastian dalam "Mengenai konsep Wissenschaftslehre yang" memberi itu tanggapan bahawa beliau bercadang untuk menunjukkan yang keseluruhannya Wissenschaftslehre itu daripada prinsip itu sendiri-positing saya melalui rantaian satu kesimpulan logik yang semata-mata menetapkan keluar implikasi prinsip awal dalam apa-apa cara yang pasti prinsip pertama dipindahkan ke tuntutan disimpulkan daripada. (Kaedah Etika Spinoza datang dalam fikiran, tetapi kali ini dengan hanya premis satu tunggal dari mana untuk memulakan bukti-bukti.) Namun ini hampir tidak kelihatan kaedah sebenar Fichte itu, sejak dia sentiasa memperkenalkan konsep baru yang tidak boleh menjadi plausibly ditafsirkan sebagai logik akibat orang-orang yang sebelumnya. Dalam erti kata lain, potongan dalam Asas Wissenschaftslehre yang Seluruh lebih daripada semata-mata analisis explications akibat premis asal. Sebaliknya, kedua-duanya teliti dan menghalusi prinsip awal diri positing saya dalam selaras dengan permintaan yang dibuat pada idealis yang cuba untuk menjelaskan sifat-positing diri saya dengan cara pemikiran.
Selepas Fichte postulat sendiri positing saya sebagai alasan menghuraikan pengalaman semua, beliau kemudian mula merumitkan web konsep yang diperlukan untuk membuat rasa ini permulaan postulat, dan dengan itu menjalankan pembinaan yang dinyatakan di atas yang positing diri I. I posits sendiri setakat yang sedar dengan sendirinya, bukan sahaja sebagai objek tetapi juga sebagai mata pelajaran, dan mendapati dirinya tertakluk kepada kekangan normatif dalam kedua-dua alam teori dan praktikal, contohnya, bahawa ia mesti bebas daripada percanggahan dan mesti mencukupi sebab-sebab apa yang ia percaya dan tidak. Tambahan pula, saya posits dirinya sebagai bebas, kerana kekangan ini adalah yang mengenakan ke atas dirinya. Seterusnya, dengan cara pemikiran lanjut, saya menyedari perbezaan di antara "perwakilan yang diiringi oleh rasa keperluan" dan "representasi yang disertai dengan perasaan kebebasan" - iaitu, perbezaan di antara perwakilan daripada apa yang berupa sebagai objektif dunia yang sedia ada selain dari perwakilan kami dan perwakilan yang semata-mata hasil daripada aktiviti mental kita sendiri. Untuk mengiktiraf perbezaan ini dalam representasi kami, walau bagaimanapun, adalah untuk menempatkan perbezaan di antara saya dan tidak-I, iaitu diri sendiri dan apa sahaja yang wujud secara bebas daripada ia. Dalam erti kata lain, saya datang untuk menempatkan dirinya sebagai dihadkan oleh sesuatu yang selain daripada dirinya, walaupun pada mulanya posits dirinya sebagai bebas, dalam perjalanan mencerminkan sifat sendiri, saya mendapati batasan aktiviti.
Pemahaman kita tentang sifat had ini dibuat semakin kompleks melalui tindakan lanjut pemikiran. Pertama, saya posits cek, Anstoß, aktiviti teori dan praktikal, di mana ia menghadapi rintangan bila-bila masa yang difikirkannya atau bertindak. Cek ini kemudian berkembang ke dalam bentuk lebih halus had: sensasi, intuisi, dan konsep, semua bersatu dalam pengalaman perkara-perkara dunia semula jadi, iaitu, alam spatio duniawi yang diperintah oleh undang-undang sebab dan akibat. Selain itu, dunia ini didapati mengandungi makhluk rasional terhingga yang lain. Mereka juga adalah bebas lagi terhad, dan pengiktirafan kebebasan mereka meletakkan kekangan lanjut mengenai aktiviti kami. Dengan cara ini saya posits undang-undang moral dan menghadkan rawatan orang lain kepada tindakan yang selaras dengan menghormati kebebasan mereka. Oleh itu, menjelang potongan Fichte,, saya posits dirinya sebagai bebas lagi terhad oleh keperluan semula jadi dan hukum moral: kebebasan menjadi 1 tugas yang tidak terhingga di mana ia bertujuan untuk membuat dunia mematuhi standard normatif yang, tetapi hanya dengan berbuat demikian fesyen yang sesuai moral yang membolehkan lain-lain makhluk yang bebas untuk melakukan perkara yang sama untuk diri mereka sendiri.
e. Kerja Out Wissenschaftslehre dan Akhir Tempoh Jena
Tulisan-tulisan Fichte semasa seluruh tempoh percubaan Jena untuk mengisi dan menghalusi seluruh sistem. Asas Hak Asli Berdasarkan Wissenschaftslehre (1796-1797) dan Sistem Teori Etika Berdasarkan pada Wissenschaftslehre (1798) melibatkan diri mereka sendiri dengan falsafah politik dan falsafah moral, masing-masing. Tugas kerja bekas adalah untuk ciri-ciri kekangan yang sah yang boleh diletakkan di atas kebebasan individu untuk menghasilkan sebuah masyarakat yang maksima individu bebas yang pada masa yang sama menghormati kebebasan orang lain. Tugas kerja akhir adalah untuk ciri-ciri tugas-tugas khusus ejen rasional yang bebas menghasilkan objek dan tindakan dalam usaha mencapai matlamat mereka. Tugas-tugas ini mengikut daripada kewajipan am untuk menentukan diri kita secara bebas, iaitu, dari mustahak kategori.
Selain mengisi bahagian-bahagian unjuran sistem, Fichte juga mula untuk menyemak semula asas-asas itu sendiri. Sejak dia menganggap cara penyampaian Asas Wissenschaftslehre yang Seluruh yang tidak memuaskan, beliau mula merangka versi baru dalam ceramah-ceramah beliau, yang diberikan kepada tiga kali antara 1796 dan 1799, tetapi dia tidak pernah berjaya untuk menerbitkan. -Kuliah, yang dalam beberapa hal adalah lebih baik daripada Yayasan Wissenschaftslehre yang Seluruh, diterbitkan selepas kematiannya dan kini dikenali sebagai Wissenschaftslehre nova methodo.
Sebelum menerbitkan mana-mana pembentangan sistematik falsafah agama, Fichte menjadi terlibat dalam apa yang kini dikenali sebagai Atheismusstreit, kontroversi ateisme. Dalam esei dari 1798 bertajuk "Mengenai Asas Kepercayaan kami dalam Urus Tadbir Ilahi Dunia" Fichte berhujah bahawa kepercayaan agama boleh yang sah sahaja sejauh mana ia timbul daripada pertimbangan yang betul moral - satu gambaran yang jelas terhutang budi kepada bukunya mengenai wahyu dari 1792 . Tambahan pula, beliau mendakwa bahawa Tuhan tidak mempunyai kewujudan selain daripada perintah dunia moral. Kerana pandangan yang tidak ortodoks pada masa itu, Fichte dituduh ateisme dan akhirnya terpaksa meninggalkan Jena.
Dua surat terbuka, kedua-duanya dari 1799 dan ditulis oleh ahli-ahli falsafah yang Fichte bersungguh-sungguh dikagumi, dan diburukkan lagi masalah. Pertama, Kant disavowed Wissenschaftslehre tersilap mempunyai cuba untuk membuat kesimpulan ilmu falsafah substantif dari logik semata-mata. Apa-apa kesimpulan, beliau mendakwa, adalah mustahil, kerana logik yang diambil daripada kandungan pengetahuan dan dengan itu tidak dapat menghasilkan objek pengetahuan yang baru. Kedua, Heinrich Friedrich Jacobi menuduh Wissenschaftslehre nihilisme: iaitu mengeluarkan kenyataan keluar daripada perwakilan mental semata-mata, dan dengan itu dalam kesan daripada ketiadaan. Sama ada atau tidak kritikan-kritikan ini hanya (dan Fichte pasti menafikan bahawa mereka), mereka terus rosak reputasi falsafah Fichte.
3. Tempoh Berlin (1800-1814)
a. Gerhana Kerjaya Fichte
Pada tahun 1800, Fichte menetap di Berlin dan terus berfilsafat. Beliau tidak lagi profesor, kerana tidak ada universiti di Berlin pada masa ketibaan beliau. Untuk menyara hidup, beliau menerbitkan karya-karya baru dan memberikan kuliah swasta. Tahun Berlin, manakala produktif, mewakili penurunan dalam nasib Fichte, kerana dia tidak pernah kembali tahap pengaruh di kalangan ahli-ahli falsafah bahawa dia telah dinikmati pada tahun-tahun Jena, walaupun dia kekal sebagai penulis yang popular di kalangan bukan-ahli falsafah. Pertama Berlin penerbitan utama beliau adalah persembahan popular Wissenschaftslehre direka untuk menjawab pengkritiknya pada soalan ateisme. Yang dikenali sebagai Panggilan The Man, ia muncul pada tahun 1800 dan mungkin pengeluaran terbesar sastera Fichte. (Nampaknya, walaupun ini tidak pernah dinyatakan dengan jelas di mana-mana di dalam buku ini, yang kebanyakannya telah diilhamkan oleh kritikan secara peribadi rasa pedih surat terbuka Jacobi.)
Fichte terus untuk menyemak Wissenschaftslehre, namun beliau menerbitkan sangat sedikit bahan maju dalam usaha-usaha baru untuk menyempurnakan sistemnya, sebahagian besar kerana dia takut salah faham kerana dia telah pada tahun Jena. Keengganan menyiarkan memberi gambaran palsu bahawa dia adalah lebih kurang selesai sebagai ahli falsafah asal sezaman dengan beliau. Kecuali bagi garis samar-samar yang muncul pada 1810, kuliah Berlin pada Wissenschaftslehre, yang tidak ada banyak versi, hanya muncul selepas kematian. Dalam manuskrip Fichte biasanya bercakap mutlak dan kemunculan, iaitu falsafah yang sesuai berdiri untuk idea yang lebih tradisional Tuhan dan masyarakat terhingga makhluk rasional yang wujud berasaskan mutlak. Hasilnya, Fichte kadang-kadang dikatakan telah diambil pula agama dalam tempoh Berlin.
b. Tulisan popular dari Tempoh Berlin
Pada tahun 1806 Fichte menerbitkan dua siri kuliah yang telah diterima dengan baik oleh sezaman dengan beliau. Yang pertama, Ciri-ciri Zaman Sekarang, menggunakan Wissenschaftslehre bagi maksud falsafah sejarah. Menurut Fichte, terdapat lima peringkat sejarah di mana umat manusia berkembang daripada pemerintahan naluri kepada pemerintahan sebab. Umur yang ada sekarang, beliau berkata, adalah umur ketiga, zaman pembebasan dari naluri dan kuasa luar, yang mana umat manusia akhirnya akan kemajuan sehingga ia membuat sendiri dan di dunia ia mendiami menjadi wakil sedar diri sepenuhnya kehidupan sebab . Kedua, The Way Ke Arah Hayat Berbahagialah, yang kadang-kadang dikatakan karya mistik, menganggap moral dan agama dalam format yang popular.
Satu lagi siri kuliah yang terkenal, Alamat Nation Jerman, yang diberikan pada tahun 1808 semasa pendudukan Perancis, bertujuan sebagai kesinambungan Ciri-ciri Zaman Sekarang, tetapi semata-mata untuk penonton Jerman. Di sini Fichte membayangkan satu bentuk baru pendidikan negara yang akan membolehkan negara Jerman, tidak lagi wujud, untuk mencapai umur kelima dan terakhir yang digariskan dalam siri kuliah lebih awal. Sekali lagi, Fichte menunjukkan minat dalam perkara-perkara yang lebih besar, dan dengan cara yang sempurna selaras dengan desakan yang lebih awal daripada tempoh Jena bahawa ulama mempunyai peranan budaya untuk bermain.
c. Pulangan Fichte Universiti dan Tahun Akhir
Apabila universiti Prusia yang baru ditubuhkan di Berlin dibuka pada 1810, Fichte telah dibuat ketua fakulti falsafah; pada tahun 1811 beliau telah dilantik rektor pertama universiti. Beliau meneruskan kerja-kerja falsafah sehingga akhir hayat, syarahan pada Wissenschaftslehre dan menulis mengenai falsafah politik dan mata pelajaran lain. Apabila Perang Pembebasan tercetus pada 1813, Fichte dibatalkan kuliah dan menyertai militia. Johanna isterinya, yang berkhidmat sebagai jururawat sukarelawan di hospital tentera, menguncup demam yang mengancam nyawa. Dia pulih, tetapi Fichte jatuh sakit dengan penyakit yang sama. Beliau meninggal dunia pada 29 Januari, tahun 1814.
4. Kesimpulan
Walaupun kepentingan Fichte untuk sejarah falsafah Jerman dipertikaikan, sifat legasi beliau masih lagi dibahaskan. Beliau kadang-kala dilihat sebagai tokoh yang semata-mata peralihan antara Kant dan Hegel, sebagai sedikit lebih daripada falsafah batu loncatan di sepanjang jalan ke pengetahuan mutlak Spirit. Ini pemahaman Fichte digalakkan oleh Hegel sendiri, dan tidak syak lagi atas sebab-sebab yang berkhidmat sendiri. Pada masa kini, bagaimanapun, Fichte adalah dikaji lebih banyak lagi untuk demi sendiri beliau, khususnya bagi teori-subjektiviti beliau, iaitu, teori yang positing diri-saya, yang adalah betul dilihat sebagai penghuraian satu canggih tuntutan Kant bahawa terhingga makhluk rasional ditafsirkan dari segi teori dan praktikal. Tahap detail bahawa Fichte mengadakan peruntukan mengenai perkara-perkara ini melebihi yang ditemui dalam tulisan-tulisan Kant. Fakta ini sahaja akan membuat kerja Fichte layak perhatian kami. Namun, mungkin bukti yang paling meyakinkan kebesaran Fichte sebagai ahli falsafah boleh didapati dalam kesanggupan tidak henti-henti bermula sekali lagi untuk memulakan Wissenschaftslehre yang baharu, dan tidak pernah berehat kandungan dengan penggubalan mana-mana pemikiran terlebih dahulu. Walaupun ini meninggalkan pembaca sentiasa tidak berpuas hati dan berhasrat satu kenyataan muktamad pandangan beliau, Fichte, benar kepada kerjaya secara umum diisytiharkan, menjadikan mereka kepada ahli-ahli falsafah yang lebih baik melalui contoh sendiri resah berusaha untuk kebenaran
No comments:
Post a Comment